Czwarty Ekstra Film „Wyspa”

Tym razem proponujemy spotkanie z filmem rosyjskim, który rzadko gości na tarnowskich ekranach. Zaprezentujemy „Wyspę”, niezwykły i intrygujący obraz Pawła Łungina, silnie osadzony w tradycji kina rosyjskiego, obsypany najważniejszymi nagrodami filmowymi w ojczyźnie reżysera.

Zmaganie z własnym sumieniem było zawsze pożywką wielkiej literatury (Szekspir, Dostojewski, Marquez) i wielkiego kina (Bergman, Kurosawa, Tarkowski). Sięgając do uniwersalnych prawd, Łungin przedstawia własną wersję historii o samotniku borykającym się z tak wielkim poczuciem winy, że nie może go zmazać żadna ziemska pokuta. (Iwona Cegiełkówna, Kino)
Istotą tego filmu jest poprzedzająca teraźniejsze wydarzenia, przypadająca na okres wojny, historia z młodości Anatolija, głównego bohatera. Jako młody rosyjski żołnierz z Floty Północnej trafia do niemieckiej niewoli. Ratując własne życie, wydaje swojego przełożonego, a potem, zmuszony przez hitlerowca, strzela do Rosjanina. Niespodziewanie Niemcy pozostawiają jeńca przy życiu. Rannego żołnierza ratują mnisi mieszkający na niewielkiej wyspie. 34 lata później Anatolij pracuje w klasztornej kotłowni w tym samym miejscu, w którym jako młody żołnierz dopuścił się zdrady i zabójstwa. Wiedzie żywot ascety: śpi tam, gdzie pracuje, na węglu, budząc swoim wyglądem zgorszenie bogobojnych braci. Jeszcze większe kontrowersje wywołuje jego ekscentryczne zachowanie. Mimo to na wyspę z daleka przyjeżdżają do Anatolija ludzie po radę i uzdrowienie.

Anatolij jest trochę jak Franciszek z Asyżu, a trochę jak boży szaleniec, który zawsze postępuje nieprzewidywalnie, impulsywnie i wbrew zasadom. Jego perypetie z przełożonymi budują kilka świetnych, komicznych miniatur (Darek Arest, Film).

Obraz ten po części poświęcony jest religijności i wyrażaniu wiary, nie jest to jednak film religijny. Jedna z najbardziej intrygujących refleksji reżysera dotyczy tego, że gdyby nie wojenna trauma, Anatolij nigdy nie byłby tym, kim jest dziś.

Niemałą rolę w tym obrazie pełni przyroda, zachwycające wybrzeże Morza Białego niejako przypomina ludziom o pokorze i ich słabościach. Klimat "Wyspy" budują świetne zdjęcia, utrzymane konsekwentnie w palecie zaledwie kilku barw - bieli, czerni, szarości - potęgując wrażenie osamotnienia, klaustrofobii i grzechu.

„Wyspa" kreśli przejmujące świadectwo wiary w połączeniu z winą za grzechy, gdzie jedno wyraźnie bierze się z drugiego. Jest to chwilami niepokojący, to znów wywołujący niepewny uśmiech, sugestywny portret człowieka tak silnie przekonanego o swym grzechu, że czyni to z niego świętego.

15 października, godz. 18.00, jednorazowa projekcja
Kino „Marzenie”
Bilety w cenie 12 zł do nabycia w kasie kina.